Huu, Bruintje! De vakantie is afgelopen, de blaadjes kleuren aan de bomen en ook voor ons is de tijd van biebbezoeken en thee met warme melk weer aangenomen. Bruin is wat stram van het lange stil staan, maar we hebben zin om onze stroeve beentjes weer te strekken en de wijde wereld in te gaan. In dit geval vrij letterlijk. Terwijl Cato zwoegend boven haar boeken hangt, is Hieke met de oosterzon vertrokken. Of althans, vertrokken - misschien wel dichter bij huis dan ooit. Want in het zonovergoten Tsjechië zocht ze haar heil in Brno. En dat is - je raadt het al, Tsjechisch voor bruin. Walt Disney zou zeggen dat het toch een verrekt kleine wereld is.
In elk geval, aan jullie de eer van het eerste Tsjechisch verslag. Want terwijl wij nog delibereren over een nieuwe opzet voor ons blog na deze tijdelijke, maar grote verandering, zijn in Nederland ondertussen de rapen gaar. Een kleine crisis over apen en mouwen, tweede studies en het morele verval van de samenleving. Daar trekken wij ons overigens niets van aan, want op de eeuwigheid bezien is menselijk leed niets dan ijdelheid - en zoals Multatuli al zei zijn we van de maan af gezien allemaal even groot. Dit zeg ik (Hieke) ook alleen maar omdat er hier in Brno op straat ratten lopen en ik een zwerver zag zonder been.
Voor ik met twee tassen en een klein besnotterd zijden zakdoekje aan kwam in Brno, had ik grote verwachtingen van deze stad. Zoals ratten op straat inderdaad, en zwervers zonder been. En bijvoorbeeld straten zonder asfalt, toiletten zonder bril of supermarkten waar ze nog hele varkensharten verkopen. Ik had grootse ideeën hoe ik hier op dit weblog verslag zou doen van een onbeschaafde bende en dat ik met een licht ironische blik een heldere analyse zou geven van de staat van dit land. Helaas, dit land is niets dan beschaving. Ze hebben er H&Ms, Alberts (alleen dan zonder de Heijn), stromend water en zelfs maar bijzonder weinig vrouwen met hysterisch gekleurd haar. Geen Sylvia Witteman-in-Rusland-blogs van mijn kant dus, spijt het me te zeggen. Ik zal eens gaan broeden op wat post-communistische antropologie van de koude grond, want ze mogen dan wel EU-lid zijn en aan kaasschaven doen, die Tsjechen hebben wel een tamelijk onbegrijpelijke taal en ik geef toe - eetgewoontes die nogal appeleren aan de vooroordelen.
Na shladenou en tot weder ziens
(de gemiddelde Tsjech zegt gewoon AHOJ!, maar ik houd graag de illusie in stand)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten