Het advertentiebord

Al zo lang ik me kan herinneren heb ik een fascinatie voor huis- tuin en keukenadvertentieborden. Je weet wel, van die gigantische witte borden die bij supermarkten hangen. Mensen bieden er hun oude tennisrackets en nette damesfietsen aan, vragen je er om je schuur te controleren op weggelopen poezen en proberen er zich te verhuren als poetshulp of bijlesjuf Frans. Inmiddels zijn die borden een beetje anachronistisch geworden en dienen ze vooral als werver voor collectebusvrijwilligers of als weggevlogen-parkieten opspoorder. Of er hangen andere briefjes, die vaak nogal raadselachtig zijn. Zo hangt er bij ons in de Albert Heijn om de hoek al een tijdje een kaartje met de volgende tekst: JONGENMAN ZOEKEN VRIEND OM MEE UIT TE GAAN.

Ik loop hier dus al drie maanden langs, en elke keer denk ik: zal ik bellen? Zal ik gewoon een keertje bellen naar deze geheimzinnige JONGENMAN en hem uitnodigingen om mee naar de film te gaan, of om de eenden te gaan voeren in het park? Niet alleen omdat ik waanzinnig nieuwsgierig ben naar wat voor een persoon in godsnaam zo'n briefje ophangt in een gegoede wijk in Utrecht, waar alleen bakfietsmoeders en Volvo-rijders wonen. Eigenlijk wil ik best wel bellen, en me aanbieden aan als vriend. Want iemand die zo'n briefje ophangt moet wel de moeite waard zijn. 

Wat dacht je van een eenzame Poolse bouwvakker, die na een dag lang stuccen wel eens over iets anders wil praten dan mortel en cement? Een gepensioneerde dyslectische arts (jong van geest) die jaren lang zo hard gewerkt heeft dat hij geen tijd had om vrienden te maken, en het vissen in zijn eentje nu ook wel eens zat is. Is het een zwakbegaafde jongen uit een goed gezin, die geen aansluiting vindt bij zijn Stedelijk Gym-buurkinderen? Of misschien gewoon de Servische straatkrantverkoper bij de winkeldeur, die altijd heel Balkan kijkt: een beetje verdrietig en aggressief tegelijk. Ik zou best wel vrienden willen zijn met zo iemand, gewoon omdat het weer eens iets anders is. Maar ik bel eigenlijk nooit, want ik durf niet zo goed. Misschien ben ik wel helemaal geen goede vriend, of erger: is diegene gewoon een sociopaat of kannibaal die alleen maar op zoek is naar een slachtoffer om te vermoorden en in stukjes in zijn vriezer te leggen. Dat gaat me wel wat te ver, voor bevrediging van mijn nieuwsgierigheid. Dus loop ik er maar elke dag voorbij en hoop ik dat er iemand is die zo aardig is om mijn anonieme vriend eens mee uit te nemen...