Afgelopen week werd ik gebeld door het uitzendbureau: of ik zin had om te werken dit weekend. Ik had geen zin om te werken, maar wel zin in geld, dus ik zei ja. Dus afgelopen zaterdagochtend zat ik in de auto, op weg naar Oude Pekela. In Oude Pekela zou ik de hele dag mensen van een niet nader te noemen bekend frisdrankmerk laten proeven.
(Het staat heel interessant om te zeggen dat ik het niet mag noemen, maar eigenlijk is dat helemaal niet waar. Het was gewoon voor Lipton Ice Tea Clear Green Groene Thee Orange en Lemon. Dat is water met een smaakje, dat een beetje smaakt als een kruising tussen koude thee en DubbelFriss en Geen Toegevoegde Smaakstoffen heeft, behalve 50% suiker. De ultieme dorstlesser en een grote revolutie op waterige pakken meuk-gebied)
In elk geval, ik moest dus 300 mensen dat laten proeven. Ik kreeg een hele brief met aanwijzingen over kooptechnieken en doelgroepen. De doelgroepen voor Oude Pekela waren de post-moderne hedonisten, kosmopolieten en post-materialisten. Nu heb ik al grote moeite met bedenken wat een post-modernistische hedonist is of een post-materialist, maar ik ben er vrij zeker van dat je ze niet in Pekela vindt. Kosmopolieten misschien wel, want ik heb een Duitser en een neger gevonden. In elk geval moeten ze geen ijsthee in Oude Pekela, of het nu kleer grien is of niet.
Ze houden daar mee van bier, tattoeages, rimpels en zweetplekken. Van grote snorren, maatjes 54, hoogwaterbroeken en nep-crocs. Van zaterdag patatdag, kinderen met gouden oorbellen. Jaren 80 kapsels, geen kapsels, matjeskapsels. En ik bedoel, ik ben totaal tegen het belachelijk maken van het platteland en vóór het behoud van de streektaal, maar zelfs ik ben niet tegen dit soort clichégeweld bestand. Ik kan iedereen aanraden nooit naar Oude Pekela te gaan, tenzij je er 8,30 per uur mee verdient.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten